bieg rzeki

См. также в других словарях:

• bieg — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} szybkie posuwanie się do przodu na nogach : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przyspieszył bieg, żeby zdążyć do autobusu. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bieg — m III, D. u, N. bieggiem; lm M. i 1. «posuwanie się naprzód za pomocą szybkich ruchów nóg, szybkimi skokami» Rączy bieg jelenia. Zdyszany od biegu, po biegu. Poganiać konia w biegu. Poderwać żołnierzy do biegu. Zwolnić, przyspieszyć biegu. ∆… …   Słownik języka polskiego

• rzeka — ż III, CMs. rzece; lm D. rzek «masa wody wypływającej ze źródeł lub biorącej swój początek ze strumieni górskich, potoków itp., płynąca w sposób ciągły lub okresowy w wyraźnym łożysku (korycie), opadającym w określonym kierunku do ujścia (do… …   Słownik języka polskiego

• nurt — m IV, D. u, Ms. nurtrcie; lm M. y 1. «strumień wody w środku rzeki płynący z większą szybkością niż pozostała masa wody; bieg rzeki» Leniwy, spokojny nurt. Rwący, szybki, wartki nurt. przen. Nurt wydarzeń. Włączyć się w nurt pracy. 2. «tendencje… …   Słownik języka polskiego

• odwrócić — dk VIa, odwrócićcę, odwrócićcisz, odwrócićwróć, odwrócićcił, odwrócićcony odwracać ndk I, odwrócićam, odwrócićasz, odwrócićają, odwrócićał, odwrócićany 1. «skierować w inną stronę; obrócić» Odwrócić głowę. Odwrócić twarz do kogoś. Odwrócić od… …   Słownik języka polskiego

• nurt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. nurtrcie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przemieszczanie się wody w rzece; bieg rzeki : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wolny, bystry, leniwy nurt. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rzeka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. rzece {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} naturalny ciek wodny, płynący okresowo lub stale w wyżłobionym przez siebie łożysku, wpadający do morza, jeziora lub innej rzeki, zwykle… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dolny — 1. «znajdujący się u dołu, niżej położony» a) «o przedmiotach lub ich częściach, o kondygnacjach budynków, statków, pojazdów itp.» Dolne piętra. Dolny pokład okrętu, samolotu. Dolna szuflada biurka. ◊ Dolna granica czegoś «najniższy punkt,… …   Słownik języka polskiego

• górny — 1. «znajdujący się na pewnej wysokości; odbywający się, będący w górze, wysoko; wyżej nad czymś leżący; wyższy, wysoki» Górna warga. Górne zęby. Górne dziąsło. Górne warstwy atmosfery (powietrza). Górny pokład w kopalni. Górne piętra budynku. W… …   Słownik języka polskiego

• dolny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki spośród kilku (co najmniej dwóch), który znajduje się niżej albo głębiej od pozostałych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dolny poziom. Dolna kondygnacja.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• prąd — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. prądzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} bieg, ruch, pęd wody w określonym kierunku; nurt; też: odcinek rzeki z bystrym nurtem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Silny, słaby prąd rzeki …   Langenscheidt Polski wyjaśnień